کن؛ تاریخ و فرهنگی در حاشیه تهران

همشهری آنلاین – سیدسروش طباطبایی‌پور: البته سال‌هاست این روستای ییلاقی، بخشی از تهران شده، اما به‌نظر می‌رسد، هنوز بافت سنتی خود را حفظ کرده است.

بیش‌تر بخوانید:

مسگرآباد، بام شرقی تهران

• تاریخش

برخی تاریخ این روستای همجوار پایتخت را از چنار قدیمی‌اش تخمین می‌زنند، چناری به قدمت ۹۰۰سال که در جوار امامزاده شعیب کنی(ع) روییده و سال‌هاست تنومند و استوار، ایستاده. برخی هم بعد از پیداشدن ۵۰سکه نقره به ضرب انوشیروان عادل، که در جریان توسعه بزرگراه شهید همت، در این منطقه پیدا شد، معتقدند لااقل ۱۴۰۰سال است که کنی‌ها، در این هوای پاک نفس می‌کشند.

درخت چنار ۹۰۰ساله در جوار امامزاده شعیب کنی(ع)

• لهجه‌اش

فرهنگ، هنر یا بناهای تاریخی یک منطقه به‌تنهایی نمی‌توانند هویت فرهنگی یک محله را به دوش کشند؛ در کنار اینها، زبان و لهجه هم نقش بسزایی در ثبات هویت یک منطقه دارد و اینجا در کن، برخی مردمانش هنوز به لهجه‌ای برگرفته از زبان قدیمی تاتی سخن می‌گویند. این گویش حتی در گذشته در محدوده‌هایی مثل باغ‌فیض، حصارک، پونک و سولقان هم رواج داشته.

مثلا کنی‌ها به کفش، «پِوزار» می‌گفتند و به لب پرتگاه، «لِوی اُلُم» و به بچه، «ایال»

• معماری‌اش

بافت معماری این منطقه از تهران، در قسمت‌های مختلفش گوناگون است. در کوچه پس‌کوچه‌های قدیمی کن، می‌توانی کوچه‌باغ‌ها و خانه‌هایی خشتی با شیروانی‌های فلزی و چوبی ببینی و گاه پیاده‌روهای مدرن و آپارتمان‌هایی به سبک امروزی. اما نکته جالب در بافت این محله، آن است که اگر اینجا را به چند محله تقسیم و آنها را با دیوار از هم جدا کنیم، در هر محله امکانات رفاهی و مورد نیاز مثل مسجد و حمام و نانوایی و فروشگاه را می‌توانی پیدا کنی.

• دیدنی‌هایش

کوه‌ها و چشمه‌های این محل از تهران، البته طرفداران خاص خودش را دارد، اما در کنارش، پل تاریخی کن، بوستان‌های باصفایش، غار بیوک آقا، رودخانه کن و امامزاده داوودش را هم نباید فراموش کرد. روستاهای خوش آب‌ و هوای اطراف محله کن را مثل سنگان، کشارعلیا، رندان و طالون نباید از دست داد.

پل آجری کن

تصفیه‌خانه‌ی کن

غار بیوک آقا در کن