چشمه‌های خشکیده پرسپولیس؛ این گاف‌ها، روزگار گاریدو را سیاه کرده!

به گزارش همشهری‌آنلاین، با نگاهی منصفانه، پرسپولیس در چند بازی اخیرش نمایش‌های خوبی داشته است؛ ۹۰دقیقه هجوم کامل روی دروازه نساجی که در نهایت با شکست دردناک یک بر صفر همراه شد، یک نیمه‌دوم درخشان مقابل ملوان در انزلی و یک نیمه‌اول خیلی خوب جلوی سپاهان که با اخراج گئورگی گولسیانی عقیم ماند و به باخت ناگوار دیگری منجر شد. حالا به‌نظر می‌رسد سیستم، ترکیب اصلی و ساختار مدنظر گاریدو تا حدود زیادی مشخص شده، اما این بدشانسی و اشتباهات فردی است که دست از سر مربی اسپانیایی برنمی‌دارد. در این زمینه، برخی با قدرت بر این باورند که مسئولیت اشتباهات فردی هم بر عهده کادرفنی است و فراز و فرود بازیکنان به چگونگی هدایت شدن آنها از سوی مربی بستگی دارد. این دیدگاه می‌تواند قابل تامل باشد. حالا هم کم و کاستی‌های سرخپوشان یا تقصیر گاریدو است، یا از بدشانسی او ناشی می‌شود. هر چه هست، تفاوتی در اصل داستان ندارد و این گاف‌ها، روزگار گاریدو را سیاه کرده. چند مورد را مرور کرده‌ایم.

محمدحسین کنعانی‌زادگان

زحمت گل دوم سپاهان را او کشید. یک مدافع بین‌المللی و ملی‌پوش که بازوبند کاپیتانی را هم به‌دست دارد، یک ارسال ساده را بدون کمترین آگاهی محیطی تبدیل به گل برتری حریف می‌کند. درحالی‌که بازی پرسپولیس و سپاهان کاملا به تعادل کشیده شده بود، کنعانی توپ را با پشت سر به لیموچی داد تا این بازیکن با یک ضربه دیدنی کار را تمام کند. کنعانی در دیدار آسیایی با الشرطه عراق هم گل اول را تقدیم تیم حریف کرد تا پرسپولیس ۹۰دقیقه کامل عذاب بکشد.

علی علیپور

او درد بزرگ گاریدو است. آقای گل سابق لیگ برتر براساس رزومه‌اش جذب شد، اما کمتر کسی می‌توانست تصور کند نیمکت‌نشینی در غربت تا این حد او را خراب کرده است. اصلا این علیپور یک نسخه دیگر از آن مهاجم سال‌های نه‌چندان دور پرسپولیس است. شاید سختگیرانه بشود گفت تک‌تک ضرباتی که این بازیکن به توپ می‌زند غلط و مخرب است. حقیقتا کار سختی است، اما علیپور از عهده آن برمی‌آید. در نهایت هم مربی ناچار است از او به آل‌کثیر و از هر دو به لوکاس ژوآئو پناه ببرد. عجب عذابی!

میلاد محمدی

اوایل فصل و در شروع بازی‌هایش برای پرسپولیس شاداب‌تر بود و بیشتر در زمین دیده می‌شد، اما حالا به یک مدافع چپ معمولی تبدیل شده است. این دیگر بحث اشتباهات لحظه‌ای نیست که بشود گفت اتفاق و بدشانسی بوده؛ در مورد محمدی از یک روند نزولی حرف می‌زنیم که می‌تواند مسئولیتش با کادرفنی باشد. خب البته میلاد همیشه در فاز هجومی مشکل داشته و پیش از این میانگین هر فصل ارسال یک یا دو پاس گل را به جا گذاشته که از این دیدگاه هنوز برای تکرار رکورد خودش در این فصل دیر نشده!

عیسی آل‌کثیر

کم بازی می‌کند، زیاد موقعیت به‌دست می‌آورد و تک‌تک آنها را با وسواسی خاص به باد می‌دهد! داستان عیسی یک معمای واقعی است. برخلاف میلاد محمدی و فرشاد احمدزاده، سخت است گناه افول این بازیکن را هم گردن گاریدو بیندازیم. عیسی در این سن و سال و با این همه تجربه، حداقل باید از پس گل کردن تک به تک‌های ۳۰‌متری بر بیاید یا لااقل تشخیص بدهد کدام توپ را با پا و کدام یکی را با سر باید بزند! مربی هرگز نمی‌تواند در یک بازه کوتاه زمانی تا این حد یک بازیکن را خراب کند، مگر اینکه سم توی غذای او بریزد!

فرشاد احمدزاده

یکی از بحث‌برانگیزترین بازیکنان پرسپولیس در این فصل بوده است. کادرفنی به او اعتقاد ویژه دارد که حالا یا به‌خاطر فقدان مهره‌های بهتر است، یا از تلاش و تحرک زیاد احمدزاده ناشی می‌شود. با این حال آمار هجومی این وینگر افتضاح بوده است؛ صفر گل و صفر پاس گل. آیا گاریدو نمی‌تواند از او بازی بگیرد؟ به هر حال فرشاد فصل گذشته در همه مسابقات ۶گل برای سپاهان زده و ۵پاس گل ارسال کرده بود که الان در صد فرسخی آن آمار هم نیست. البته از حق نگذریم اگر مهاجمان پرسپولیس تا این حد «شاهکار» نبودند، تا اینجا حداقل یکی، دو پاس گل به اسم احمدزاده ثبت می‌شد.

گئورگی گولسیانی

بعضی کارشناسان داوری گفته‌اند اخراج مستقیم او درست نبود و البته عده بیشتری عقیده دارند آن کارت قرمز به درستی به مدافع گرجستانی داده شد. هر چه هست، گولسیانی در آن قسمت از زمین روی یک توپ ساده، بسیار ناشیانه پایش را بالا آورد و تیمش را دچار زحمت کرد. چنین حرکتی از مدافع تیم ملی گرجستان بعید بود. به علاوه در مورد کنعانی و گولسیانی حتما باید به این نکته هم اشاره کرد که عملکرد آنها با وجود قامت بلندشان روی ضربات ایستگاهی اصلا خوب نبوده و کاشته‌های رقبا به پاشنه آشیل این فصل سرخپوشان تبدیل شده است.